Na ślubnym kobiercu (w Polsce)

Zaczyna się od wyjazdu do pracy do Niemiec, a kończy wielką miłością. Wielu narzeczonych nie wyobraża sobie wstąpienia w związek małżeński poza Polską i w kraju podejmuje działania mające na celu zawarcie małżeństwa z cudzoziemcem. Jak szczęśliwie przebrnąć przez całą procedurę?

Urząd Stanu Cywilnego – ślub cywilny

Zawarcie związku małżeńskiego w polskim urzędzie stanu cywilnego jest stosunkowo proste. Przynajmniej na miesiąc przed planowaną datą ślubu narzeczeni powinni zgłosić się do właściwego urzędu, przedstawiając dokumenty potwierdzające ich tożsamość (np. dowody osobiste, paszporty) oraz odpisy aktów urodzenia (jeżeli ślub odbędzie się w tym samym urzędzie, w którym powstał akt urodzenia nie jest to konieczne – urzędnicy sięgną do archiwów, cudzoziemiec musi przedłożyć pełny akt urodzenia, Polakowi lub Polce wystarczy skrócony). W przypadku gdy jedna z osób już wcześniej była w związku małżeńskim musi ona także dostarczyć dokumenty, które potwierdzą, że został on zakończony, unieważniony lub ustalono, że małżeństwo to było nieważne. Każda z osób składa również zapewnienie, że nic nie wie o przeszkodach, które uniemożliwiłyby zawarcie ślubu. Cudzoziemcy muszą również przedłożyć zaświadczenie o możliwości zawarcia małżeństwa zgodnie z polskim prawem (jeżeli w ich kraju nie można takiego otrzymać, wówczas należy złożyć wniosek o zwolnienie z tego wymogu) oraz zaświadczenie meldunkowe potwierdzające obywatelstwo. Jeżeli małżeństwo będzie zawierane przez pełnomocnika, konieczne jest również stosowne pełnomocnictwo. W przypadku niepełnoletnich wymagana będzie dodatkowo zgoda sądu rodzinnego.

Wszystkie dokumenty powinny być przetłumaczone przez tłumacza przysięgłego. Szczegółowych informacji można zasięgnąć w każdym USC (listę wszystkich urzędów można znaleźć np. na www.usc.pl/zasieg ) lub w jednym z konsulatów polskich w Niemczech ( www.berlin.msz.gov.pl/pl/informacje_konsularne/urzedy_konsularne/ ). Polski ślub można także zawrzeć przed konsulem, jednak jest to bardziej kosztowne rozwiązanie.

Ślub konkordatowy lub kościelny

Ślub konkordatowy pozwala połączyć ceremonię kościelną ze skutkami prawnymi. Przygotowania do niego trzeba jednak zacząć znacznie wcześniej. Również i tutaj pierwsze kroki należy skierować do USC, gdzie otrzymuje się zaświadczenie o braku przeszkód prawnych do zawarcia małżeństwa (a w przypadku gdy małżonkowie są już po ślubie cywilnym – odpis aktu ślubu). Rozpoczyna to przygotowania do ślubu w kościele. Większość przygotowań zazwyczaj odbywa się w rodzimej parafii w Niemczech (np. nauki przedmałżeńskie, obowiązkową spowiedź), można je odbyć też w Polsce (np. szybkie kursy weekendowe). Cudzoziemiec musi postarać się w swojej parafii w Niemczech o tzw. licencję – dokument, w którym jego parafia przedstawia wszystkie, ważne z punktu widzenia religii, informacje i potwierdza, że może on wstąpić w związek małżeński. Dokument ten potwierdza kuria w Niemczech, a następnie jest on przesyłany do Polski. Dopiero z tym dokumentem należy udać się do kościoła w Polsce, w którym będzie odbywał się ślub. Przed rozpoczęciem całej procedury warto jednak porozmawiać w kancelarii i dopytać o szczegóły. Niektóre parafie wymagają dodatkowych dokumentów, mogą również żądać by przygotowania odbywały się w Polsce.

Ślub zawierany jest w trakcie mszy po polsku, z elementami w obcym języku (np. czytaniem). Przysięgę młodzi składają sobie najczęściej w językach narodowych (jedno po polsku, drugie po niemiecku) lub oboje po niemiecku. Decyduje tutaj znajomość języka – muszą go rozumieć na tyle, by mieć świadomość co przysięgają, musi go również znać ksiądz celebrujący mszę. W niektórych sytuacjach konieczna będzie obecność tłumacza przysięgłego podczas ceremonii. Informacje o całej procedurze przygotowania do ślubu znaleźć można m.in. na stronach kurii diecezjalnych (np. www.diecezja.pl/narzeczeni/przygotowanie-do-slubu.html).